Warsztaty dramowe z książką Olgi Tokarczuk „Zgubiona dusza”
W marcu w klasie 1b odbyły się warsztaty dramowe z książką Olgi Tokarczuk „Zgubiona dusza” z przepięknymi ilustracjami Joanny Concejo.
Celem warsztatów było zapoznanie dzieci z twórczością naszej Noblistki, refleksja nad tempem życia współczesnych ludzi oraz poznanie potrzeb i marzeń dzieci odnośnie spędzania wolnego czasu.
„Zgubiona dusza” to książka kierowana nie tylko do dorosłych, lecz także do dzieci.
Zawarta w niej historia mogłaby się przydarzyć każdemu z nas bez wyjątku.
Wszędzie i w każdym czasie. Tym razem jednak przydarzyła się Janowi, everymanowi, który pewnego dnia, spoglądając w lustro i słysząc odgłos wskazówek zegara pędzących w zawrotnym tempie, dostrzegł, że zgubił coś bardzo ważnego. Samego siebie, własną duszę. „Zgubiona dusza” to zatem książka o czasie, który ucieka. Czasie, który zabiera nam, dorosłym, zbyt ciężka praca, zbyt często traktowana przez nas jak doskonała wymówka do niespędzania czasu z innymi, zwłaszcza z dziećmi.
Nie starcza nam wolnych chwil na obcowanie z własną duszą, bo wszelkiego rodzaju zagłuszacze skutecznie nas od tego odciągają.
Wymyślamy sobie kolejne hobby, angażujemy się w znajomości trwające mniej niż ułamek sekundy, wchodzimy w posiadanie coraz większej liczby przedmiotów, licząc, że szczęście i spełnienie można kupić. A przecież przed własną duszą nie ma ucieczki. Prędzej czy później i tak nas dogoni. Zamiast poświęcać tak cenny dzisiaj czas na życie w zgodzie z własną duszą, ciągle robimy wszystko, by zostawić ją za sobą. Kręcimy się w kółko, wydeptujemy wciąż te same ścieżki, popełniamy te same błędy.
Refleksja rodzi się dopiero wtedy, gdy pogubiliśmy się tak bardzo, że nie poznajemy człowieka, którego odbicie widzimy w lustrze.
Możemy się zastanawiać, dlaczego tak się dzieje. Dlaczego, żyjąc na autopilocie, jak zaprogramowani, nie dostrzegamy lub nie chcemy dostrzec tego, co dzieje się w naszym wnętrzu?
Z tego marazmu często wyrywają nas najlepsi, patrzący na nas z boku obserwatorzy, czyli DZIECI ze swoimi wielokrotnie trafnymi uwagami dotyczącymi nas samych. Do snucia takich rozmyślań zachęca właśnie „Zgubiona dusza”.
